Vandaag 15 jaar geleden overleed mijn vader, helaas veel te vroeg. Lange tijd had ik het gevoel dat ik een betere man was dan hij. Ik zag hem als een weinig succesvolle zakenman die niet deelnam aan mijn opvoeding, alsof hij er nooit echt voor me was, altijd aan het werk, gestrest of afwezig. Hard aan het werk zodat het ons aan niets ontbrak, maar onbewust en emotioneel niet beschikbaar. Later besefte ik dat ik toen intens verlangde naar die vader-zoonverbinding.

Op oudere leeftijd begreep ik zijn verhaal en realiseerde ik me hoeveel hij zelf had gemist. Hij was net voor de oorlog geboren, op jonge leeftijd naar het internaat gestuurd en verloor zijn vader op zijn 20^e. Ik dacht dat hij de oudste was, maar onlangs heb ik een paar dingen ontdekt. Pa had een oudere zus, waar ik niets van wist, die aan wiegendood stierf. Hij werd dus behandeld en gedroeg zich als de oudste. Verder had hij een vader, die 2 broers en zijn moeder op zeer jonge leeftijd verloor, wat ook onbewust invloed had op het leven van mijn vader. In die tijd waren er geen coaches, zelfhulpboeken of internet en mensen praatten niet over hun trauma’s, vooral mannen niet. Hij deed het enige dat hij kende om op de been te blijven, net zoals zoveel mannen in die tijd: Werken. Emoties vermijden. Overleven.

Veel mannen worstelen met de relatie met hun vader en zijn zich niet bewust van de negatieve impact. De prijs? Moeilijkheden met partner, kinderen, zichzelf, werk en last but not least gezondheid. Door dit onbewuste, vluchten ze vaak in hard werken, drank, drugs, social media, extreem veel sporten of andere verslavingen – alles om maar niet te hoeven voelen. Ook ik had onbewust zijn patroon overgenomen, werkte mezelf bijna dood. Overwerken om mezelf te verliezen totdat mijn lichaam me dwong om te stoppen. 23 Jaar geleden bevond ik me in een donkere, eenzame staat van burn-out en voortdurend falende relaties. Ik had, in tegenstelling tot Pa, de mogelijkheid om te kiezen voor personal coaching om me te helpen de oorzaken te ontdekken van mijn zwakheden die me neerhaalden en om het proces van genezing te starten.

Dankbaarheid en trots

Vandaag op zijn sterfdag voel ik totaal iets anders: dankbaarheid en trots. Hij gaf me zoveel meer dan het leven; kracht, doorzettingsvermogen, ondernemersdrive en alles wat ik nodig had om te groeien en te leren in het leven. Alles wat ik nu doe, elke man die ik als coach help, is geworteld in mijn reis met hem. Hoewel hij het nooit heeft gezegd, weet ik dat hij trots op me was. En ik? Ik ben enorm trots op hem. En dankbaar.

Door mijn vader te accepteren zoals hij was, kon ik terugkomen in mijn rol als zoon, wat me een gevoel van vrijheid gaf. Dit is een van de vele dingen waarmee ik nu andere mannen help: leren loslaten, helen en weer verbinden.

Wil je hier over sparren en kijken wat dit voor jou betekent? Soms helpt het al om erover te praten met iemand die het begrijpt. Personal coaching is een optie die nu beschikbaar is, er zijn geen excuses meer.